Niezwykłe zagrania

NA OŁTARZU TAKTYKI

Rok 1982. w półfinale angielskiego, a raczej brytyjskiego Gold Cup, spotykają się teamy Nibletta (Burn, Cliffe, Hirst, Elsworth) i Haase`go (Cuthbertson, Goldberg, Shenkin, Coyle).

Mecz jest od początku zacięty i pełen zaskakujących zwrotów. Po pierwszej ósemce prowadzi ośmioma impami Haase, po dwóch taka samą przewagę ma Niblett. Po 24 rozdaniach Haase prowadzi 60-34. Następna ósemka i zmiana lidera – prowadzi Niblett 65-60, co oznacza, że jego team wygrał ten segment 31-0. W kolejnej ósemce liderzy dorzucają 7 imp., by w szóstej zmiażdżyć przeciwników 55-8. Daje to przewagę Niblettowi 59 imp. W przedostatnim fragmencie Haase odrabia 8 imp. Do ostatniej 8-ki Niblett siada z przewagą 51 imp.

Pierwsze rozdanie jest płaskie – końcówka w kiery z nadróbką na obu stołach. Następnych 7 rozdań przejdzie do historii brydża jako przykład gry na duży obrót. Uwieńczony – co rzadkie – pełnym powodzeniem.

Pierwsze z tych rozdań przynosi niewielki zysk odrabiającym:

Obie po, dealer E

Pokój otwarty:

Pokój zamknięty:

I choć strona NS ma tylko 3 lewy do oddania, ale ma ich tylko 9 do wzięcia i na obu stołach kontrakt kończy się wpadką bez jednej. Kontra przynosi teamowi Haase`go 3 impy. Do odrobienia pozostało 48.

Kolejne rozdanie jest już droższe:

Obie przed, dealer S

Pokój otwarty:

Pokój zamknięty:

Cuthbertson otworzył naciągane 2 ♦ (Multi) i przeciwnicy, mimo że grali Lebensohlem, nie osiągnęli końcówki. Kosztowało to ich 8 imp. Do odrobienia pozostało 40 imp. I 5 rozdań do końca meczu.

NS po, dealer W

Pokój otwarty:

1. Acol

6 ♠ było z góry, a 5 ♦ bez – bez kontry bez czterech za 200 dla NS. Przyniosło to teamowi Haase`go aż 15 imp.

O ile w dwóch poprzednich rozdaniach wstrzemięźliwość zawodników teamu Nibletta mieściła się w granicach sztuki, to tym razem w pokoju zamkniętym obaj zawodnicy NS schowali głowy w piasek. Szczególnie N miał szansę na zremisowanie rozdania. Po jego akcji – szczególnie jakby było to 5 ♥, S miał pełne prawo dołożyć szlemika.

Do końca cztery rozdania i 25 impów do roztrwonienia przez team Nibletta.

Obie po, dealer N

Pokój otwarty

Pokój zamknięty:

1) Forsujące na 1 okrążenie

W pokoju zamkniętym obrona zdjęła swoje dwa asy. W pokoju otwartym E – chcąc chronić swoje wartości karowe - wyszedł w atuta, więc rozgrywający zdjął swoje 7 kierów i 5 trefli po impasie damy. Zysk wyniósł 13 imp. Do odrobienia pozostało jeszcze 12, a do końca 3 rozdania.

Obie przed, dealer E

Pokój otwarty:

1) 1 as!

Pokój zamknięty:

Akcje zawodników teamu Haase`go przewyższyły swą zuchwałością szarżę lekkiej brygady pod Bałakwałą, a może nawet dorównały szarży polskich szwoleżerów pod Somosierrą. Może miało to związek z faktem, iż cały team Haase`go to byli Szkoci, a ich przeciwnikami byli sami Anglicy? Cuthbertsonowi nie zdjęto dwóch asów, ale i tak nie miał szansy wygrać. Gdyby jednak Shenkin w pokoju zamkniętym spasował na 1 BA z kontrą, Coyle miał szansę zapisać 280 i zrównoważyć z nawiązką stratę za przegranego szlemika zalicytowanego świadomie bez dwóch asów z pokoju otwartego. Team Nibletta, mimo wyblefowania w pokoju zamkniętym, zyskał 5 impów i do dwóch ostatnich rozdań przystępował z przewagą 17 imp.

NS po, dealer S

Pokój otwarty:

Pokój zamknięty:

Czwarty kolejno zalicytowany szlemik przez parę Haase – Cuthbertson zakończył się trzecim powodzeniem. Bilans tych czterech rozdań to 31-5 dla Szkotów!

I wreszcie ostatnie rozdanie. Nibletta prowadzi jeszcze 4 impami. Czy Szkoci uwieńczą powodzeniem swoją szaleńczą szarżę? Anglicy zapewne modlili się o płaskie rozdanie. Bóg okazał się jednak Szkotem. Choć – czy widać, by to ostatnie rozdanie było aż tak dynamiczne?

WE po, dealer W

Pokój otwarty:

Pokój zamknięty:

Rozgrywka 3 BA nie jest warta komentarza. Za to przy szlemiku kierowym skondensowała się jakby cała dramaturgia ostatnich ośmiu rozdań. Szkoci byli chyba bardzo wyczerpani emocjami, gdyż zupełnie zadziwiający w świetle dotychczasowej strategii był brak rekontry.

Wist poszedł w singletona karo. Rozgrywający zabił asem i zaimpasował kiery waletem. Jak widać udanie. Teraz wystarczyło ściągnąć atuty i zaimpasować trefle. Rozgrywający jednak impas trefl wykonał w trzeciej lewie(!?). E przebił i zagrał w karo. Rozgrywający przebił to 6-ką (?) i jak widać było to skuteczne zagranie. Teraz as i król pik i trzeci pik przebity asem kier, po czym kier do 10-ki. W grzebie w kartach i dokłada trefla. Jęk zawodu rozgrywającego. – Och przepraszam – poprawia się W – mam do kiera.

Euforia! Bóg okazał się Szkotem.

Okazał się nim także w finale, w którym Szkoci pokonali team w składzie Shehan, Flint, Rose, Zia Mahmood, Dixon, Silverstone – same ówczesne sławy angielskiego ( i nie tylko) brydża.

Oprócz niesamowitego szczęścia, które dopisało Szkotom, rzuca się w oczy niesamowita bierność Anglików w licytacji, a przecież wystarczało choć w jednym rozdaniu, na jednym ze stołów zachować się nieco bardziej po męsku. W końcu Szkoci wygrali 8 impami. Nietrudno było odgadnąć jak będą grali przeciwnicy.

Ale wtedy nie byłoby o czym pisać…