Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 9 7 5 3 2 ♥ 10 7 4 ♦ 10 9 4 2 ♣ J
♠ K Q 6 4 ♥ J 5 ♦ A 8 5 ♣ Q 9 8 7		♠ J ♥ A Q 9 8 ♦ K Q J ♣ 10 6 4 3 2
	♠ A 10 8 ♥ K 6 3 2 ♦ 7 6 3 ♣ A K 5

Tutaj po gracze E grający Wspólnym Językiem mają problem – dla ręki w tym układzie nie ma w systemie innego otwarcia niż 2♣ Precision, a z kolorem klasy „piąta dziesiątka” raczej nie powinno się tak otwierać, jakby nie było, na wysokości dwóch. Jednak z powodu braku alternatywy, zdecydowana większość pewnie otworzy 2♣. Po 2♣ W zapyta o układ odzywką 2♦, a po wskazaniu czterech kierów zalicytuje pewnie 3BA (tam, gdzie W zdecyduje się zainwitować, przez 3♣ bądź 2BA, E z 13 PC, czyli górą otwarcia Precision powinien przyjąć inwit, czy to przez 3♦, czy 3BA).

N wyjdzie w piki, S pobije asem i odwróci. Ale bez względu na pierwszy wist, rozgrywający, aby wygrać kontrakt, musi trafić rozegranie trefli – nie impasować waleta, a zagrać blotkę do damy (bądź damę z ręki). N po wzięciu na waleta podegra kiery i obrona ma 5 lew.

Z kartą S pewnie niejeden „zmieści się” kontrą, chociaż na wysokości dwóch z minimalną siłą i układem 4333 nie jest to bezpieczne. Tam jednak rozgrywający ma szansę zagrać trefla do damy, gdyż po kontrze asa z królem trefl powinien mieć raczej S, a już po dołożeniu przez niego blotki trudno spodziewać się u N singla króla bądź asa, a przy podziale trefli 2-2 rozgrywka tego koloru nie ma znaczenia.

Tam, gdzie WE grają Strefą, E otworzy 1♣, S da kontrę. Teraz, jeżeli W zrekontruje, N zgłosi piki i E powinien spasować, a potem uchylić kontrę W na 1♠ odzywką 2♣, wskazując rękę nie minimalną z treflami ( z kartą typu 11 PC z longerem treflowym i z krótkością pik należałoby licytować 2♣ od razu po 1♠, co stanowi ostrzeżenie o słabości). W zalicytuje 3BA i na tym licytacja się zakończy.

Tam, gdzie W nie zdecyduje się na rekontrę, a zalicytuje 1♠, E zgłosi trefle, a W zalicytuje pewnie 3BA od razu.

Karta W wydaje się za dobra na inwit 2BA – 12 PC z fitem treflowym. Zresztą po 2BA, mając „gęste” 13 PC dołoży 3BA.