Rozdanie 5.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ K J ♥ A K ♦ 9 8 7 6 5 4 ♣ 6 5 4
♠ Q 7 6 4 ♥ Q 6 5 ♦ J ♣ A Q 9 7 3		♠ 10 9 5 ♥ 10 9 8 3 2 ♦ Q 3 2 ♣ 8 2
	♠ A 8 3 2 ♥ J 7 4 ♦ A K 10 ♣ K J 10

Tutaj na pewno część graczy N otworzy mało estetycznym 1♦. Ale… 11 PC całkiem ładne, a kar aż sześć, a że same blotki… Po otwarciu 1♦, E spasuje, S odpowie 1♠, W pewnie spasuje, chociaż pewnie będą tacy, co w korzystnych zmieszczą się 2♣ na wist. Po pasie W, N pewnie sprzeda swoją kartę jako 5332. S może zainwitować szlemika, albo forsująco uzgodnić kara (z przejściem przez podwójny checkback), ale N nie zaakceptuje żadnej zachęty i licytacja wygaśnie w 3 lub 4BA.

2♦ – sztuczny forsing do dogranej;

2BA – brak trzech pików i czterech kierów (czasem na 1BA N może mieć 2452, a nawet 1444 czy 1453).

Jeżeli N pokaże sześć kar, to S może podjąć próbę szlemikową i zagranie w bez atu może być problemem, a końcówkę karową można obłożyć po ataku z dubla trefl.

Na 3BA z ręki N E pewnie wyjdzie w kiery i teraz problemy komunikacyjne nakazują zagranie kar z góry, co skończy się 10 lewami.

Nawet, jeżeli S zainwituje jeszcze 4BA, to N na pewno spasuje.

Tam, gdzie N spasuje na otwarciu, po pasie gracza E S otworzy 1BA, w może dać „kontrę-bi”, a N powinien zalicytować 3BA. 3BA z ręki S po ataku treflowym – rozgrywający weźmie dziesiątką, odegra asa karo. Gdy zobaczy spadającego waleta, rozsądek i bezpieczeństwo nakazują przejść do stołu i zagrać karo do dziesiątki, co skończy się wzięciem 11 lew.